Zaterdag 13 oktober om 11 uur speelden Meisjes B tegen Keistad meisjes 3. Vanaf de tribune gezien was het een soort demonstratiewedstrijd, want de eindstand was (spoiler-alert!) 4 – 0. En iedere set werd gewonnen met een groot verschil. Dat kwam omdat de tegenstander een team had met één of meer beginnende speelsters, waardoor er van het spelen van een systeem nog niet echt sprake was. Het niveauverschil was te groot. Waarom is dat dan toch een prestatie die het vermelden waard is? Je moet de concentratie maar volhouden! De eerste set hebben bijvoorbeeld maar 4 meisjes kunnen serveren, dus als je dan eindelijk -ergens in de tweede set- een keer aan serveren toekomt, moet je wel je focus houden. En dat deden de dames. Wat een talenten!
Neem Sharon. Jammer dat er weinig rally’s waren in deze wedstrijd, want als een tegenstander maar 30 punten scoort in een wedstrijd, krijgt iedereen dan hooguit een paar passes per set. Maar de passes die Sharon kreeg, speelde ze prachtig naar de spelverdeelster, zowel onderhands als (prachtig geplaatst) bovenhands. Goede techniek, hoor!
Marita heeft ook goed gespeeld en heeft een prachtige service, met de klassieke pijl-en-boog houding, maar dan net zo betrouwbaar als die van Robin Hood. Ik heb voor Marita als enige één klein verbeterpuntje. Keistad had niet veel harde smashes, dus als er een kwam, kwam die ook echt onverwacht. Marita zou nog iets kunnen werken aan haar kopbal, want smashes kan je beter niet op je neus nemen (“Au!”) Grapje, hoor!
Maud is een allround speelster die altijd oog heeft voor de bal en (belangrijker nog) waar de bal naartoe moet. Zo was er in de vierde set een (zeldzame) rally die steeds maar weer bij Maud uitkwam. Ze speelde de bal uiteindelijk achterover over het net, en kreeg hem direct weer terug, waarna ze een tipje gaf om de rally heel leep af te ronden in het voordeel van VCKR. Een paar punten later gaf ze een stevige smash, om te laten zien dat ze op alle denkbare manieren een punt kan scoren.
Toen ik het verslag schreef, wist ik nog niet de namen van alle dames. Had ik dat wel geweten, had ik in mijn aantekeningenboekje direct “Linke Libby” geschreven. Stelt u zich voor: Libby staat op midden en krijgt een set-up die ze niet goed kan aanvallen. Libby twijfelt geen moment, en geeft bovenhands een link tipje over de middenblokkeerster, waarna de bal als een zak aardappelen op de driemeterlijn ploft en blijft liggen. Het lijkt wel of hij niet eens stuiterde. Dan denk je: dat weet de tegenstander vanaf nu en zorgt dat het niet weer gebeurt. Maar de volgende bal kwam laag voor, en Libby speelde hem onderhands, net over het blok, waar hij als een voetzoeker de roze (bah!) vloer opzocht.Lees verder
dag op de tribune bij Heren 1, het puikje van onze vereniging. Ik bied hierbij mijn nederige excuses aan voor het feit dat ik ze 5 jaar geleden -in mijn laatste wedstrijdverslag- nog het buikje van onze vereniging heb genoemd. Ik ben trots dat deze mannen nog steeds op een zeer vriendschappelijke manier samen volleyballen. En ze zijn sindsdien werkelijk geen gram aangekomen; de meesten lijken zelfs wel een beetje afgevallen. 
Al vroeg in het voorjaar is VC Kromme Rijn Mix 1 klaar met het spelen in de ZVC competitie.
Nijenheim uit: altijd lastig. Met z’n zessen drinken we onze koffie-voor-de-wedstrijd in de kantine van Dijnselburg. Mariska vertelt nog eens hoe haar rib na de botsing met Gert niet helemaal goed voelt, maar dat die 10 km hardlopen afgelopen weekend nog aardig ging. Na 10 ballen inspelen weten we echter genoeg: Mariska doet niet mee, we gaan het met z’n vijven oplossen.