Het is een zwoele vrijdagavond in Sporthal Dijnselburg, waar ZVC Mix 1 de eerste wedstrijd van het jaar gaat spelen. Althans, dat was het plan. Helaas bleek bij aanvang dat de volledige Mix 1-spelerskern afwezig was. Een groepje invallers was door Piet geregeld, met in elke set een andere dame van Dames 2 geleend vanuit het ander veld Dames 2 … gewoon omdat het kon.
Bij aanvang werd duidelijk dat er een aantal vragen onbeantwoord waren: “Welke opstelling?” “Wie speelt waar?” En, wellicht de belangrijkste vraag van de avond: “Wat voor yell roepen we bij de start?” Er werd voor een eenvoudige oplossing gekozen: een ondefinieerbare mix van klanken, gevolgd door iets dat klonk als “Mix je van alles!”. En dan was er nog die ene dappere invaller die nog nooit eerder met een spelsysteem had gespeeld en die vijf minuten voor aanvang een spoedcursus “buitenaanvaller zijn voor beginners” kreeg.
De wedstrijd zelf verliep… chaotisch maar vermakelijk. De eerste set begon verrassend goed met een aantal ballen die per ongeluk perfect terechtkwamen. De tegenstander keek even verbaasd op, maar herstelde zich snel. Al gauw ontstond een wilde dans van duiken, springen, draaien en vallen, met hier en daar een perfect uitgevoerde ‘wat-doe-ik-hier?’ beweging. Het was alsof we deelnamen aan een combinatie van volleybal en improvisatietheater.
De tweede set begonnen wij met goede moed, de lijn kon alleen maar omhoog gaan, tenminste dat dachten wij aan het begin van de set. De ballen vlogen alle kanten op — vooral de verkeerde kant op — maar de sfeer bleef optimaal. We wisten enkele punten te scoren met een unieke strategie: verwarring bij de tegenstander creëren door verwarring bij onszelf te maximaliseren.
In de derde set begonnen wij met een tactische spelwijziging, passen in de bekende W En dat bleek zijn vruchten af te geven, Wij stonden snel voor en het lukte ons om dit erg lang vast te houden. Nadat een halverwege de set er weer een dameswissel plaatsvond deden wij een magische wissel van buitenaanvaller en een spelverdeler. Hoe? Niemand weet het precies, maar het was indrukwekkend. Hierdoor was iedereen een beetje de weg kwijt, wat tot interessante wellicht niet helemaal volgens de geldende spelregels situaties leiden. Helaas mochten onze onvoorspelbare tactieken niet baten: de set ging toch naar de tegenpartij. Of was het toch doorgestoken kaart van de invallende mix 3 spelers, die in dezelfde poule spelen en zo zelf een plekje hoger willen eindigen?
We verloren dus in drie sets, maar verlieten de hal met het gevoel dat we een memorabele avond hadden gehad. Volgende keer hopelijk meer Mix 1-spelers op het veld, maar voorlopig blijft deze unieke Mix 1 wedstrijd zonder Mix 1 spelers een mooi verhaal!
Door Lucie Visch