De ochtend begon voor de speelsters wat frisjes, vooral omdat Onno dacht dat zijn bardienst om 12u begon, en geen van de aanwezigen een sleutel van het gebouw had. Marcel werd opgetrommeld, en na een halfuur konden vier teams plus begeleiders vanuit de winterkou naar binnen. NVC Dames 4, de tegenstander van onze dames, was wat uitgedund met maar 6 speelsters en géén coach. De chauffeur/vader werd aangewezen als vrijwilliger om langs de lijn te staan; nummer 55 coachte in het veld, mede aan de hand van een briefje dat de coach had meegegeven. Ze speelden lang niet slecht, maar tegen de 9 dames van Dames 1, plus een echte coach en en echte trainster, konden ze natuurlijk niet op. Ine coachte en Riet zat op de bank om de wisselspelers zo nu en dan individueel wat aanwijzingen te geven. En dan waren Lies en Ria er nog geeneens, en zaten Chantal en Nikki vanwege een gebrek op de tribune. Chantal had een gebrek aan haar hand (ze had tijdens de vorige wedstrijd geprobeerd om Ria op handen te dragen, maar met één hand tussen Ria’s sportschoen en de harde sportvloer lukte dat niet goed). Nikki had gebrek aan een goed ingespeelde positie in het team, maar dat zal vast niet lang duren. Cheyenne had overigens een gebrek aan nachtrust (kon worden opgetekend uit een anonieme bron) maar dat weerhield haar er niet van om gewoon mee te spelen, en goed ook. Elja deed de puntentelling foutloos (goed zo!) en Wouter zat op de bok en floot een perfecte wedstrijd. Opvallend genoeg floot hij niet één keer voor een voetfout. Maar dat kwam omdat er geen voetfouten werden gemaakt. Er werden wel 15 (!) aces geslagen door VCK, maar dan tel ik de serves ook mee die zo moeilijk waren dat ze na een mislukte pass niet terug over het net kwamen. De service was in deze wedstrijd zeker de eerste aanval, vooral door de bal steeds leep tussen twee speelsters in te leggen.
In het begin van de eerste set moest een aantal Krommerijndames nog wakker worden, maar dat gold zeker niet voor José B, die met een snoekduik een bal redde die hen in het spel hield. Maar de organisatie van VCK was niet op orde en zelfs “Ik!!” roepen hielp niet. Door een vroege ace van Pascalle en nog een ace van José werd op 5-5 een puntje voorsprong gepakt op NVC. Cheyenne gaf de volgende rally een set-up achterover op de mid Joke, die de bal te ver naar buiten plaatste. Maar omdat een speelster van NVC de bal in een reflex toch aanraakte, liep VCK een punt uit. Sanne gaf ook op moeilijke services pasklare passes en hield veel rallys in stand. Pascal blokte een punt en scoorde een volgend punt ‘contra’ rechts naar de zijlijn. Joke deed daar nog een ace overheen en toen was de ban wel gebroken. Cheyenne sloeg op 14-8 een onhoudbare ace. Nog vóór de volgende serve riep coach Ine: “Pas op, de bal komt straks in één keer terug!” En dat klopte! Yvonne kreeg de setup en smashte rechts-achterin waar niemand erbij kon. NVC werd op een hoop gespeeld. Als ze al een punt scoorden, sloegen ze de volgende service in het net. 25-15 was een terechte uitslag, al werd het eind van de set niet zo geconcentreerd meer gespeeld.
Want als je een set ruim voorstaat, moet je tot het eind scherp blijven spelen, om ook weer scherp de volgende set in te gaan. Dat was niet het geval. Bovendien kwamen er drie nieuwe speelsters van de bank, Anouk, Ans en José van B, die nog koud waren van een halfuur buiten staan. Cheyenne begon met een service tegen de netband, dus rook NVC even aan de voorsprong. En dat inspireerde hen tot een harde strijd die ze de hele tweede set volhielden. Hun vrijwillige coach begon hen zelfs voor het eerst hardop aan te moedigen. NVC scoorde nu ook een ace en bleef lange tijd op voorsprong, ondanks dat José van B een bal helemaal uit het veld ernaast terughaalde en achterover over het net speelde om er nog mee te scoren ook. Maar het liep niet echt meer. NVC scoorde meerdere punten door een smash uit stand, zonder dat er geblokt werd. Ine dreigde met 3 wissels, door Joke, Sanne en José B demonstratief warm te laten spelen. En dat werkte. De Krommerijn-dames gingen weer harder werken. Anouk kwam goed in de wedstrijd; ze ging harder slaan, goed passen, en liet een uitballetje lekker lopen. Daarna speelde ze één van haar toverballen in deze wedstrijd. Dat is een bal die slecht gepasst wordt, die in hoge nood door de spelverdeelster ergens richting het net geslingerd wordt, en die dan door Anouk wordt omgetoverd tot een tipballetje en bovendien tot een punt. En dat terwijl ze zich tussen twee speelsters en het net doorwurmt zonder het net aan te raken. Ans was, zoals altijd, de locomotief van het team, door iedereen aan te sporen en daarna te feliciteren bij een punt. Tegelijkertijd haalde ze zelf een paar strakke ballen gewoon van de lijn om ze voor de spelverdeelster panklaar te leggen. En toch bleef het spel rommelig; Ine bracht Joke in voor Ans. NVC maakte een ace, dus ondanks een lekkere smash van Yvonne, bleef het gat even groot: 18-22 achter. Twee punten voor VCK later plaatste Pascalle de bal ‘contra’ naar links en maakte de aansluiting. NVC nam een time out, en nummer 55 (de veldstrateeg) legde uit dat de mid van VCK steeds naar de linkerlijn sloeg. Daar werd een vrouwtje neergezet, maar de volgende bal speelde Pascal precies naar de andere kant. 22-22! Gelijke stand! Maar in de rest van het spel maakte NVC de meeste punten, vooral door bovenhands tot twee keer toe een bal in het hoekje te spelen; zij wonnen de tweede set met 26-24.
Het was koud in de zaal. Cheyenne en Pascalle gingen eruit, en deelden direct een rode omslagdoek als dekentje over hun knieën. Yvonne pakte een trainingsbroek. Maar om warm te blijven begonnen de veldspeelsters van VCK veel actiever aan deze set, aangemoedigd door Sanne die “Krom-me-rij-hijn” zong, iets dat we de laatste jaren te weinig horen. José B smashte een punt mooi schuin omlaag, en Ans haalde een moeilijke set-up van ver weg, om ‘m midden tussen de NVC-spelers op de grond te leggen. Even later maakte ze een ace. Joke sloeg uit stand een harde bal en maakte 8-3. José van B grabbelde een bal van de grond en hield ‘m in de rally. In het verslag staat dat er geen enkele voetfout was gemaakt in deze wedstrijd, en dat klopt; José kroop na deze grabbelbal namelijk met met haar hànden over de middellijn, maar Wouter was met zijn aandacht al bij de bal die in het achterveld van NVC tegen het groen sloeg voor 9-3. Met een leep tipje en een ace van Anouk werd het even later 13-4. Sanne had, ondanks of misschien dankzij de mooiste (bananenschil)kousen van het hele team, het minste geluk. Iedereen weet hoe hard ze omlaag een punt kan smashen, maar deze wedstrijd gingen ze nog wel eens over de achterlijn, en soms nèt naast. Maar ze gaf niet op, en dus pakte ze ook haar puntjes mee. Komt goed. In het eind van deze set hield ze de tegenstander een paar keer van scoren. NVC kon zo niet terugkomen en verloor deze set aan VCK met de zogenaamde Kerststand (25-12).
De winnaar van vierde set was al op voorhand bekend, maar Dames 1 moest het nog wel even doen. NVC was bij gebrek aan wissels moe, in het bijzonder één speelster die veel ballen om haar oren had gekregen. José van B begon met een ace en toen werd de hele trukendoos opengetrokken: Anouk met een toverbal, José van B met een bal uit het veld ernaast, en een ace van José B. Ans serveerde 6 punten achter elkaar en sloot de wedstrijd af met een bovenhandse serve. En opnieuw won VCK met de Kerststand, maar nu kon dat feestje eindelijk gevierd worden.
Frank